«به نظر من اگر زنی یا مردی حجاب رسمی مد نظر ما را رعایت نکند، عفیف
بودنش زیر سؤال نمیرود. قبل از انقلاب زنان زیادی در جامعه ما حجاب
نداشتند، ولی آیا انسانهای عفیفی نبودند؟ من هشدار میدهم که حجاب را عین
عفاف ندانیم. به نظر من زنان زیادی از جامعه ما حجاب مطلوب قانون را
ندارند، ولی عفیف هستند.... باید ببینیم عفت را چه چیزی تهدید میکند. به
نظر من عفت مردم ما را فقر اقتصادی و ناتوانی در ازدواج، بیشتر تهدید
میکند تا رعایت حجاب مطابق استانداردهایی که عدهای دوست دارند و تعریف
کردهاند.»
طبق همین سخنان خودتان را یک دختر نوجوان فرض کنید که میخواهد بر اساس
سخن یکی از بزرگان کشورش عمل کند. میتوانید بدون چادر و مانتو و حتی بدون
روسری و مقنعه بیرون بیایید. آستینها را تا بازوها بالا بزنید و پاچه
شلوارتان را تا زیر زانو بالا بیاورید. لباسهایتان تنگ هم باشد طوری نیست.
خودتان را جلوی آیینه نگاه هم نکنید، چون اگر قرار باشد این سخنان مبنای
عمل در کشور قرار گیرد، کسی در خیابان به شما ایرادی نمیگیرد و میتوانید
آزادانه با هر رنگ و لعابی که خواستید در شهر بچرخید. فقط کافی است برای
فرار از قانون یک روسری پنج سانتی متری به زور زیرچانهتان گره بزنید و
خلاص. جوراب هم نداشتید مسئلهای نیست. فقط لطف کنید عفیف باشید!
خب فکر کردید این سخنان از کیست؟ یک راهنمایی هم میکنم که سختتان
نباشد؛ میتوانید برای محبوب شدن در دید گویندهٔ این سخن، روسری یا مچبند
پارچهای با رنگ بنفش به تن کنید.
درست حدس زدید، رئیس جمهور کشورمان جناب آقای روحانی.[1]
حالا یک سوال، جناب آقای روحانی اگر بخواهیم طبق گفته شما در کشور عمل
کنیم، وضع دختران جامعه میشود همینی که گفتیم. آنوقت به نظر شما در این
جامعه چیزی از اسلام باقی میماند؟ به نظر شما سنگ روی سنگ بند میشود؟ و
در نهایت به نظر شما کسی با این نوع پوشش میتواند عفیف باشد؟